Seans w ramach cyklu InterAkcja – przyjdź i zagłosuj na film. Większość wygrywa!
Wybierzemy jeden film spośród 3 poniższych propozycji:
- „Kanał” reż. Andrzej Wajda, Polska 1956
Srebrna Palma w Cannes „ochroniła mój film przed polską krytyką i publicznością. Trudno się dziwić tej ostatniej – stanowili ją w ogromnej części uczestnicy powstania lub rodziny, które straciły w Warszawie swoich najbliższych. Ten film nie mógł ich usatysfakcjonować. Wylizali już rany, opłakali bliskich i teraz chcieli zobaczyć ich moralne i duchowe zwycięstwo, a nie śmierć w kanałach”. Tak o swoim pierwszym i najważniejszym życiowym sukcesie napisał sam Andrzej Wajda. Ale „Kanał” to nie tylko najważniejszy życiowy sukces reżysera, to również jeden z najważniejszych filmów polskiej szkoły filmowej i polskiego kina w ogóle.
Tragiczny koniec jednego z powstańczych oddziałów, który, otoczony na Mokotowie przez Niemców, decyduje się na przejście kanałami do Śródmieścia, to w wizji Wajdy piekło Dantego przeniesione w XX wiek. Droga umęczonych ludzi po życie okaże się drogą do śmierci. Odrealnione podziemia są scenerią, w której jęki umierających przeplatają się z wybuchami granatów, gdzie śmierć jest nędzna, a nie bohaterska, gdzie nagrodzona nie zostanie ani odwaga, ani miłość, ani poświęcenie.
Nagrody:
1957 – Cannes, MFF – Nagroda Specjalna Jury
1958 – Złota Kaczka – Najlepszy Film Polski roku 1957
1958 – Moskwa, Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów – Złoty Medal w kategorii filmów fabularnych młodych reżyserów - „Niewinni czarodzieje” reż. Andrzej Wajda, Polska 1960
Twórcy trzech różnych pokoleń – reżyser Andrzej Wajda, scenarzyści Jerzy Andrzejewski i Jerzy Skolimowski – tworzą portret młodzieży końca lat 50., która pod cynicznymi maskami i nonszalanckimi pozami kryje potrzebę bliskości i autentycznych uczuć. Andrzej – lekarz sportowy i perkusista w zespole jazzowym – lubi żyć wygodnie i bez zobowiązań. Wydaje się, że poznana w klubie muzycznym dziewczyna będzie w jego biografii kolejnym epizodem bez większego znaczenia. Nocą w pokoju Andrzeja oboje, przedstawiając się fikcyjnymi imionami Bazylego i Pelagii, rozpoczynają swoistą grę, podczas której przywdziewają różne maski. Pozornie prosty scenariusz – od rozmowy do łóżka – stopniowo zaczyna się jednak komplikować…
Film Andrzeja Wajdy, choć pozbawiony akcentów politycznych, nie spodobał się władzy i zainicjował dyskusję o ówczesnej młodzieży. Janusz Wilhelmi pisał o jego „społecznej szkodliwości”, a Stefan Morawski o „bankructwie reprezentowanej tu postawy życiowej”. Z kolei brytyjski krytyk filmowy Robert Vas zachwycił się „Niewinnymi czarodziejami”: „Ukazuje on swych antybohaterów jako sympatycznych i niewinnych, jako zbuntowane ofiary światowego klimatu przesyconego strachem i nihilizmem”. Z dzisiejszej perspektywy ten film to przede wszystkim świadectwo czasów, portret warszawskiego środowiska artystycznego końca lat 50., którego znane postaci – Krzysztof Komeda, Andrzej Trzaskowski, Roman Polański, Zbigniew Cybulski czy Jerzy Skolimowski – pojawiają się na ekranie.
Nagrody:
1961 – Edynburg, MFF – Dyplom - „Bez znieczulenia” reż. Andrzej Wajda, Polska 1978
Andrzej Wajda i Agnieszka Holland o Hiobie epoki Gierka. Jerzy Michałowski to człowiek sukcesu: znany dziennikarz, korespondent zagraniczny, wykładowca akademicki, prywatnie szczęśliwy mąż i ojciec dwóch córek. Do czasu. Żona oznajmia, że odchodzi, Michałowski traci zajęcia na uczelni, jego wyjazd za granicę zostaje odwołany, a kompetencje – podważane. Próbuje się bronić, ale walka z niewidzialnym przeciwnikiem jest nie do wygrania. Po rozprawie rozwodowej, w trakcie której świadkowie składają fałszywe zeznania, a adwokat żony wygłasza oszczerczą mowę, historia współczesnego Hioba zmierza do tragicznego finału.
Kafkowska z ducha opowieść o fikcyjnym bohaterze inspirowana prawdziwymi biografiami: Ryszarda Kapuścińskiego, Andrzeja Wajdy czy ojca scenarzystki Henryka Hollanda. Atakowany przez partyjną prasę i znakomicie przyjęty przez publiczność, nagrodzony w Gdyni klasyk Kina Moralnego Niepokoju z wielką rolą Zbigniewa Zapasiewicza. Doskonały opis PRL-u ery Gierka, ale też historia uniwersalna, bo złowróżbne słowa filmowego adwokata: „Wszystkiego można dowieść. Wina jest pojęciem elastycznym, zależy od naświetlenia” – w każdych czasach brzmią aktualnie.Nagrody:
1978 – FPFF – Grand Prix (Wielka Nagroda Jury „Złote Lwy”)
1979 – MFF, Cannes – Nagroda Jury Ekumenicznego
Cena biletu: 5 PLN/os.
