Projekcja filmu poprzedzona prelekcją Łukasza Tury w ramach projektu „Pan Tadeusz w interpretacji artystów obrazu i słowa”.
„Pan Tadeusz” reż. Ryszard Ordyński, Polska, 1928
fabularny
Uroczysta warszawska premiera „Pana Tadeusza”, która odbyła się 9 listopada 1928 r. z udziałem dostojników państwowych (prezydenta Ignacego Mościckiego i marszałka Józefa Piłsudskiego) oraz dyplomatów, zapoczątkowała obchody dziesięciolecia niepodległości Polski. Przenosząc na ekran arcydzieło Adama Mickiewicza scenarzyści Andrzej Strug i Ferdynand Goetel oraz reżyser Ryszard Ordyński postanowili zrealizować ciąg żywych obrazów w stylu rysunków Andriollego, ilustratora „Pana Tadeusza”, przetykanych obficie napisami: fragmentami literackiego oryginału. Film cieszył się w stolicy ogromnym powodzeniem, otrzymał entuzjastyczne recenzje i wiele ciepłych słów ze strony takich osobistości świata kultury, jak Zofia Nałkowska, Jan Lechoń czy Antoni Słonimski, choć zastrzeżenia budziło wysunięcie na plan pierwszy batalistyki z uszczerbkiem dla scen rodzajowych i obrazów przyrody. Krytykowano także budowę i układ fabuły czytelny jedynie dla widzów dobrze obeznanych z poematem. Na ekranie przewijała się czołówka ówczesnych gwiazd kina. Tadeusza grał Leon Łuszczewski, Zosię – Zofia Zajączkowska, Telimenę – Helena Sulima, Napoleona – Stefan Jaracz, księdza Robaka – Jan Szymański, Hrabiego – Mariusz Maszyński, Stolnika – Józef Śliwicki, Wojskiego – Wiesław Gawlikowski. Film Ordyńskiego był zresztą drugą już próbą przeniesienia „Pana Tadeusza” na ekran. Pierwszą podjęto na przełomie lat 1919-1920, kiedy to biuro wynajmu „Petef” zleciło realizację filmu Zygmuntowi Mayflauerowi, skądinąd wziętemu operatorowi. Nakręcono ponad tysiąc metrów taśmy odpowiadających 30 minutom projekcji, ale dalsze prace przerwano z przyczyn technicznych. Ordyński wrócił jednak do koncepcji poprzednika i tak powstał jego film – zbiór najważniejszych i najefektowniejszych scen poematu uzupełnionych i połączonych w całość strofami wiersza. Zadbano o realia: zdjęcia plenerowe kręcono w województwie nowogródzkim, w majątku nad Świtezią oraz w Radziejowicach, nad wystrojem wnętrz, kostiumami, rekwizytami czuwał sztab konsultantów.
źródło: http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=22300
Cena biletu: 5 PLN/ os.
szczegółowe informacje o filmie oraz fragment filmu do obejrzenia:
http://repozytorium.fn.org.pl/?q=pl/node/9978
Projekt „Konserwacja i digitalizacja przedwojennych filmów fabularnych w Filmotece Narodowej w Warszawie”
jest współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego
w ramach XI Priorytetu „Kultura i dziedzictwo kulturowe” Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko
