Sentaro dzierżawi malutki bar, w którym serwuje przekąski dorayaki – małe naleśniki z pastą z czerwonej fasoli. Sentaro żyje bez radości, nie widzi kwitnących wiśni, nie słyszy śpiewu ptaków ani szumu wiatru, nie dostrzega piękna świata, który go otacza… aż do dnia, w którym zatrudnia jako pomoc uśmiechniętą i upartą starszą panią Tokue, mistrzynię w robieniu pasty z czerwonej fasoli. Pani Tokue jest pełna zrozumienia i miłości do wszystkiego wokół: ludzi, drzew, ptaków, a nawet fasoli, z którą rozmawia podczas procesu, a właściwie misterium jej przyrządzania. Z dziecięcą bezpośredniością otwiera oczy i serca ludzi podobnie samotnych jak Santaro, ogrzewa ich swoją pogodą ducha. Mały biznes zaczyna rozkwitać…
Powolne, wyciszające kino o radości czerpanej z rzeczy prostych i o przełamywaniu samotności.